پرآوازه‌ترین آن‌ها گیگانت تراسیان بود که جنگ را علیه خدایان برپا کرد، 

اما هیولاهای بیشمار دیگری نیز بودند که شامل: 

اریمدون، آلکیونئوس، شکارچی، تایفون، نسل اولسیکلوپ‌ها که 

سه برادر شامل آرگس، برونتس و استروپس، گروئون و گگنیس بودند.

 نامش برگرفته از فعلی است به معنی «فراز آوردن» و

 می‌توان آن را به «کسی که فراز می‌آورد» ترجمه کرد. 

درباره اش گفته‌اند که به فرمان راع بین دو کودک ایزد -یعنی

 بین گب و نات - که پیش از آن کاملا یکی بودنداند، رها شده‌است. 

شو زمین و آسمان را با خشونت از هم جدا کرد، نات را 

بلند کرد و به فضا برد و با دست‌هایش او را در بالا نگه داشت.

 به همین دلیل برخی از خانواده‌ها داوطلب شده و فرزندان کوچک خود را 

جهت قربانی شدن در اختیار معبد و کاهنان آن قرار می‌دادند.

پسر  اودین و فریگ، هم در میان خدایان و هم در میان انسان‌ها محبوب بود،

 و انسان‌ها او را بهترین خدایان می‌دانستند.

 او یکی از خدایان اصلی  آزتک، و برجسته ترین خدا، در میان خدایان و 

خدای بانوان متعدد دنیای زیرین یا همان عالم مردگان محسوب می‌شد.

 آیین‌های پرستش میکتلان تکوتلی گاهی اوقات با نوعی مراسم آدمخواری همراه

 می‌شد، که طی آن گوشت انسان، در داخل و اطراف معبد به مصرف می‌رسید.

 دراساطیر نورس پیشگویی شده بود که در راگناروک،  اودین را پس از نبردی طولانی

 خواهدکشت و خود توسط پسر اودین، ویدار کشته می‌شود. 

در ادای منثور علاوه بر اینها گفته شده که خدایان بخاطر قدرت آینده نگری خود و پیشبینی

 دردسرآفرینی فنریر او را به بند کشیدند که برای این کار  تیر، دست خود را از دست می‌دهد.